erdincaltun

have loved you once

i have loved you once
i cant love another one
they call me crazy
let them say,i cant change
you are at the beginning of the road
they tell me that i can change
but all roads that i know comes to you
the love isnt an aggreement
can be loved without reason
sometimes for a little second
the life can be sacrified


have loved you once ..  
Ozdemir Erdogan - Zuhal olcay duet

Aramızdan ayrılışının yedinci yılında sevgi ve saygıyla anıyoruz.


Ben Sana Mecburum   

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışşın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayipsiz fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin..

Attila İlhan

..

hergün bir yere konmak ne güzel bulanmadan donmadan akmak ne hoş
dünle beraber gitti cancağızım şimdi yeni şeyler söylemek lazım
ne kadar söz varsa düne ait şimdi yeni şeyler söylemek lazım

MEVLANA

Paris'in büyük bir resim galerisinin girişinde gördüğü tabloyu beğenen bir çocuk, kumbarasında şimdiye kadar biriktirdiği tüm parasını getirdi ve bu resmi satın almak istediğini söyledi. Galeri sahibi bu çocuğun isteği karşısında gülmek için kendini zor tuttu. Fakat ,12-13 yaşlarında olduğu anlaşılan çocuğu da kırmak istemiyordu.Çocuğa "Bu resim ünlü bir ressama aittir. Biliyor muydunuz?". Çocuk umursamaz bir şekilde "Ben resmi çok beğendim ve onu satın almak istiyorum. Bir hafta sonra kardeşimin doğum gününü kutlayacağız. Ona hediye etmek istiyorum."
Galeri sahibi ciddiyete almıştı küçük çocuğu. "İzin verirseniz resmi yapan ressama telefon edeyim ve isteğinizi ona ileteyim" dedi. Sonra da ünlü ressama durumu anlattı. Ressam galeri sahibine "Çocuğun verdiği parayı alınız ve resmi çok güzel biçimde paketleyip , kendisine teslim ediniz lütfen" dedi. Galeri sahibi şaşırdı ve kekelemeye başladı. "üstadım ,durumu tam olarak anlatamadım galiba. Çocuğun kumbarasını saymadım ama, hiç kuşkum yok ki on doları bile bulmaz. Bir yanlış anlama olmasın aramızda..."Ressam sakin sesle yanıtladı. "ortada yanlış anlama yok" dedi. "çocuğun elindeki parayı alınız ve resmi dikkatlice paketleyip, kendisine teslim ediniz lütfen...Ben bu tabloma binlerce  dolar verecek yüzlerce kişi bulabilirim ama tüm servetini verebilecek ikinci bir kişi bulamam."